Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη που βοηθά το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες απαραίτητες ώστε να είναι λειτουργικό και ανεξάρτητο σε δραστηριότητες της ζωής του, στο σπίτι και στο σχολικό πλαίσιο. Ο εργοθεραπευτής προσεγγίζει το παιδί μέσα από το παιχνίδι, αφού ο εξοπλισμός της εργοθεραπείας αφορά πολλά παιχνίδια όπως κούνιες, τοίχο αναρρίχησης, τραμπολίνο, πατίνια, μπάλες, ζωγραφική κλπ.
Η εργοθεραπεία ενισχύει:
- αδρή κινητικότητα (ισορροπία, τρέξιμο, συντονισμός άκρων)
- λεπτή κινητικότητα (σύλληψη μολυβιού/ψαλιδιού, χειρισμός μικρών αντικειμένων)
- γνωστικός τομέας (συγκέντρωση/προσοχή, χωροχρονικός προσανατολισμός, μνήμη, οργάνωση, μίμηση)
- αισθητηριακός τομέας
- κοινωνικές δεξιότητες (βλεμματική επαφή, ακολουθία κανόνων, προσαρμογή σε αλλαγές)
- τομέας αυτοεξυπηρέτησης (ένδυση/απόδυση, σίτιση, προσωπική υγιεινή)
Η εργοθεραπεία είναι απαραίτητη όταν ένα παιδί:
- Είναι αδέξιο στις κινήσεις του, σκοντάφτει ή πέφτει κάτω συχνά
- Δυσκολεύεται σε ασκήσεις ισορροπίας, αναρρίχησης κλπ
- Δυσκολεύεται σε παιχνίδια με την μπάλα
- Δε μπορεί να ακολουθήσει/μιμηθεί ασκήσεις γυμναστικής
- Αποφεύγει ή δυσκολεύεται να πάρει μέρος σε ομαδικά παιχνίδια και παιχνίδια με κανόνες
- Αποφεύγει την παιδική χαρά
- Δυσκολεύεται σε δραστηριότητες ζωγραφικής, γραφής ή ψαλιδιού
- Έχει δυσκολίες στην οργάνωση του στο χρόνο
- Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ή είναι υπερδραστήριο
- Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες
- Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί (ένδυση, απόδυση, σίτιση, τουαλέτα, κουμπιά, κορδόνια)
- Aποφεύγει να λερώνεται (π.χ. με μπογιές, στην άμμο), ενοχλείται από τις ετικέτες των ρούχων, το σφουγγάρι ή την οδοντόβουρτσα και δυσανασχετεί όταν του κόβουν τα μαλλιά ή τα νύχια