Φάει παιδί μου
Φάε για να μεγαλώσεις!
Φάε γιατί θα έρθει ο λύκος!
Φάε για να έρθει ο παππούς και η γιαγιά!
Φάε για να με νικήσεις στο παιχνίδι!
Όλο, όλο το φαγητό για να ψηλώσεις!
Ένα, δύο, τρία προσγειώθηκε το αεροπλανάκι μέσα στο στόμα!
Η τελευταία μπουκιά είναι η δύναμή σου!
Γρήγορα, γρήγορα και το ψωμάκι, γιατί ακούω τα μυρμήγκια που έρχονται να το φάνε!
Λόγια καθημερινά, λόγια που ηχούν μαγικά, λόγια της μαμάς και της γιαγιάς. Ποιος θα ξεχάσει απλές καθημερινές προτροπές και συμβουλές, που χρησιμοποιούσαν για να μας πείσουν να φάμε το φαγητό μας. Κάποιοι τις θεωρούσαν σωστές, κάποιοι άλλοι αντιπαιδαγωγικές. Εγώ τις θεωρώ πολύ δημιουργικές.
Πάντως ότι όρος και να χρησιμοποιηθεί, σε ένα πράγμα συμφωνούν όλοι, πως το παιδί πρέπει να τρώει όλο το φαγητό του. Ο λόγος δεν είναι απλά για να έχει το παιδί μια ολοκληρωμένη διατροφική συνήθεια. Αλλά για να κάνει μία καθημερινή και συνεχής εκγύμναση του στόματος. Δηλαδή του σημαντικότερου οργάνου, που σχετίζεται με την παραγωγή του λόγου.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημανθεί, ότι όταν μιλάμε για τροφή και φαγητό δεν εννοούμε βρεφική ή αλεσμένη τροφή. Στόχος μας είναι τα παιδιά να καταναλώνουν σκληρή μη αλεσμένη και πολτοποιημένη τροφή.
Μερικοί λόγοι για τους οποίους τα παιδιά πρέπει να τρέφονται όπως και οι ενήλικες:
- Η γλώσσα κινείται. Κατά τη διάρκεια της μάσησης η γλώσσα κάνει συνεχής κινήσεις με σκοπό να οδηγήσει το φαγητό πρώτα στην άλεση του και στη συνέχεια στο πίσω μέρος του στόματος.
- Τα δόντια συμμετέχουν εξίσου στη διαδικασία της μάσησης. Κάνουν μία διαρκής κίνηση και σύγκλιση για να πολτοποιήσουν την τροφή, δημιουργώντας το βλωμό.
- Η γνάθος βοηθάει στην ολοκλήρωση όλων των παραπάνω κινήσεων. Ρυθμίζει και συντονίζει,ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της μάσησης και στη συνέχεια της κατάποσης του φαγητού.
Με τη χρήση όλων των παραπάνω αρθρωτών, τα παιδιά προετοιμάζουν και γυμνάζουν το στόμα τους, ώστε να ακολουθήσει μία ομαλή και φυσιολογική παραγωγή όλων των φωνημάτων.
Υπάρχουν όμως και σημαντικοί συναισθηματικοί λόγοι:
- Αισθάνονται ότι μεγαλώνουν. Πλέον μπορούν μόνα τους να κρατάνε το κουτάλι τους και το πιρούνι τους για να φάνε. Δεν είναι μωρά, αλλά μεγάλα παιδιά.
- Γίνονται υπεύθυνα. Θα πρέπει να φάνε το φαγητό τους, να σκουπιστούν και να μαζέψουν το πιάτο τους.
- Δημιουργούν τον χαρακτήρα τους και πλάθουν την προσωπικότητά τους. Διαλέγουν μόνα τους τί θέλουν να φάνε, πόση ποσότητα φαγητού θα βάλουν στο πιάτο τους και παρέα με ποιον θα κάτσουν στο τραπέζι.
Είναι μικρά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν πολύ τα παιδιά μας. Σε όλα όμως πρέπει να υπάρχει μέτρο και σύνεση. Ούτε μπορούμε να πιέζουμε συνέχεια τα παιδιά, ούτε να τα αφήνουμε ελεύθερα και χωρίς έλεγχο.