H επικοινωνία με άλλους ανθρώπους προυποθέτει τη χρήση μιας μεγάλης γκάμας δεξιοτήτων από 3 βασικούς τομείς:
Οι πραγματολογικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για μια κοινωνική αλληλεπίδραση και συνήθως απαιτούν την ικανότητα κατανόησης και χρήσης των ακόλουθων χαρακτηριστικών:
Έκφραση μιας ποικιλίας επικοινωνιακών λειτουργιών. Μπορεί το παιδί να επικοινωνήσει με διάφορους τρόπους; π.χ. κάνει ερωτήσεις, ανταλλάσσει στοιχεία, ή εκφράζει συναισθήματα;
Χρήση κατάλληλης συχνότητας επικοινωνίας. Χρησιμοποιεί το παιδί παρόμοιο αριθμό λεκτικών μηνυμάτων όπως και ο συνομίληκός του;
Δεξιότητες συζήτησης. Μπορεί το παιδί να ξεκινήσει συζήτηση, να διατηρήσει και να μεταφέρει τα θέματα, και να περιμένει στη σειρά του;
Δεξιότητες προσαρμογής βάσει της κοινωνικής κατάστασης. Μπορεί το παιδί να προσαρμόσει τον τρόπο επικοινωνίας με γνώμονα το ποιον απευθύνεται; π.χ. ενικός – πληθυντικός.
Δεξιότητες αφήγησης ιστορίας. Μπορεί το παιδί να εξιστορήσει γεγονότα και ιστορίες με συνοχή και λεπτομέρειες;
Μη λεκτική επικοινωνία. Μπορεί το παιδί να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του σώματος, χειρονομίες, εκφράσεις του προσώπου, και να έχει βλεμματική επαφή;
Γλωσσικές δεξιότητες. Μπορεί το παιδί να καταλάβει τη μεταφορική γλώσσα, αστεία, λέξεις με πολλαπλές σημασίες, και συμπεράσματα;
Είναι ωφέλιμο να παρατηρούμε τα παιδιά μας αλλά και να τα ακούμε. Με σωστή ενημέρωση και παρατήρηση μπορούμε να βοηθήσουμε την καθημερινότητά τους.
* Ένα παιδί που παρουσιάζει μειωμένες πραγματολογικές δεξιότητες συνήθως δεν κάνει σωστή χρήση των γλωσσικών δεξιοτήτων και δυσκολεύεται να συμμετάσχει σε συζητήσεις. Κατ’επέκταση επηρεάζεται η κοινωνική αλληλεπίδρασή του και η δημιουργία φιλικών σχέσεων.